Gaat het alleen goed met je wanneer je blaakt van gezondheid, je barst van de energie, je geen enkel pijntje hebt, je mentaal topfit voelt en je alles voor elkaar krijgt wat je wilt?
Met een succesvolle baan of bedrijf, een schitterend lijf en voldoende sportmomenten in de week, een gezond eetpatroon en goede nachtrust. Plus natuurlijk een fijne relatie, goed contact met familie en vrienden, een interessante hobby en wellicht ook nog wat vrijwilligerswerk. Je scheidt afval, hebt zonnepanelen op je dak en eet bewust, bij voorkeur vegan. Je blijft jezelf persoonlijk ontwikkelen en verruimt je wereldbeeld door indrukwekkende reizen. Je hebt een goede opleiding gehad en je bankrekening is een afspiegeling van al dat succes. Het gaat goed. Het bewijs is daar. Je vinkt alle boxjes aan. Dus het gaat goed.
Of je vinkt niet alle boxjes aan. Dan ben je natuurlijk automatisch een mislukkeling. Je faalt. Je bent kansloos.
Kom op, harder je best doen!
Echt? Moet dit echt zo zijn? Zo perfect? Pff.. als ik alleen al denk aan al die moetjes word ik moedeloos.
Auw.. pijnlijk.. als al boven genoemde het bewijs zou zijn dat het goed gaat.. dan zijn er maar weinig dagen (momenten zelfs) dat het goed met mij gaat.. ik zou er angstig van worden, of verdrietig, of depressief of burn-out van raken.
Wanneer ik er van overtuigd zou zijn dat wat ik beschreef bewijst dat het goed met mij gaat, zou ik continu moeten zeggen dat het niet zo goed met mij gaat.
Bij mij gaat het er heel anders aan toe.
Ik wissel elke dag van big smile tot tranen over m’n wangen, van vol energie tot volledig futloos, van geen enkel pijntje tot pijnlijke schouders en hoofdpijn, van een relaxte lage ademhaling tot een hoge adem met gespannen buik, van vol ideeën en toekomstplannen barstend van geluk tot twijfelend aan alles en me angstig voelen over wat er in de wereld gebeurt en vervolgens op testbeeld voor me uit staren. Hoge pieken, diepe dalen.
Mag ik dan alleen tijdens de hoge pieken zeggen dat het goed met me gaat? Serieus?
Veel social media posts gaan over die hoge pieken. De “kijk mij” momenten. Gelukkig zie ik ook steeds meer social media posts over de diepe dalen gaan. Dat brengt weer iets meer realiteitszin met zich mee.
Vandaag heb ik weer zo’n dag. Ik heb me al euforisch gelukkig gevoeld en ik heb een flink potje gejankt van verdriet en het is pas net 11.30 uur. Volledige tegenstrijdigheid in mij, in één ochtend.
Toch ben ik er van overtuigd dat het goed met mij gaat. Heel goed zelfs.
Waar voor mij het geheim van “het gaat goed” in zit, is namelijk dat ik om kan gaan met zowel de hoge pieken als de diepe dalen. Veerkracht. Ik kan vol liefde voor mezelf accepteren dat ik me af en toe verdrietig of angstig of boos voel. Wauw, dat zijn ook hele mooie kanten van mij. Ook deze emoties zijn hartelijk welkom. Het vertelt mij heel veel over wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Als ik het niet belangrijk zou vinden, zou ik er ook niet verdrietig, angstig of boos door worden. Als ik geen diepe dalen zou kennen, zou ik ook niet weten hoe een hoge piek voelt. Ik leer dus heel veel over mezelf. Ik leer mezelf steeds beter kennen omdat alles van mij er mag zijn. De hoge pieken én de diepe dalen.
Ik stop mijn negatieve emoties niet meer weg. Tijden lang mocht ik van mezelf niet boos, bang of verdrietig zijn. Voelde ik iets opkomen dan ging ik mezelf afleiden. Of werd ik boos op mezelf dat ik boos, bang of verdrietig werd. Belachelijk eigenlijk, achteraf bekeken. Maar ik gok dat heel veel mensen dat doen.
Ik doe het niet meer. En doordat ik zowel mijn hoge pieken als de diepe dalen vol liefde omarm, zeg ik bij deze: het gaat heel goed met mij!
Dit heb ik echt niet altijd gekund hoor. Vijf jaar geleden zat ik een jaar burn-out thuis. In de vele jaren daarvoor moest alles voor mij perfect. En niks was perfect dus ik was niks waard. Een verstikkende overtuiging.
Maar ik heb geleerd. Het heeft wat jaren zelfontdekking, therapieën, coaching, opleiding en wijze stappen geduurd. Beetje bij beetje ben ik meer van mezelf gaan houden. Verlieven.
Nu kan ik omgaan met alle emoties die nou eenmaal bij het leven horen. Die bij mij horen. En elke ‘negatieve’ emotie die ik nu voel, herken ik, erken ik, luister ik naar en doe ik iets mee en laat zich dan vanzelf weer los. Zodat er weer ruimte is voor positiviteit.
Die weg gun ik iedereen. Dat ook jij kunt zeggen: “Het gaat héél goed met mij!”.
Liefs,
Mariëlle
Recente reacties